Verbum

бай​¹, ✂, м. (разм.).

1. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі.

   • Ішоў б. па сцяне.

2. Гаворка.

   • Вось бачыце, не слухалі майго баю.

бай​², ✂, м. (гіст.).

У Сярэдняй Азіі: буйны землеўладальнік або ўласнік жывёлы.

|| прым. байскі, ✂.

• Байскія землі.

байба́к, ✂, м.

1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы.

2. перан. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека (разм.).

|| прым. байбацкі, ✂.

байда́рка, ✂, ж.

Адна або двухмесная лёгкая спартыўная лодка з закрытым верхам.

• Паход на байдарках.

|| прым. байдарачны, ✂.

ба́йка​¹, ✂, ж.

1. Кароткі літаратурны твор алегарычнага зместу з павучальнай канцоўкай.

   • Байкі Кандрата Крапівы.

2. перан. Пустыя размовы, выдумкі (разм.).

   • Ці варта слухаць розныя байкі.

|| прым. баечны, ✂.

ба́йка​², ✂, ж.

Мяккая баваўняная тканіна з прыгладжаным ворсам.

|| прым. байкавы, ✂.

• Байкавая коўдра.

байкапі́сец, ✂, м.

Аўтар баек (у 1 знач.).

• Выдатны б.

байкатава́ць, ✂; зак. і незак.

Падвяргаць байкоту.

• Б. выбары.
• Б. рашэнні.

байко́т, ✂, м.

Спосаб палітычнай і эканамічнай барацьбы, калі цалкам або часткова спыняюцца адносіны з якой-н. дзяржавай, арганізацыяй ці асобай.

• Аб’явіць б. бракаробам.

байні́ца, ✂, ж.

Адтуліна ў сцяне абарончых збудаванняў для вядзення агню.

|| прым. байнічны, ✂.