байба́к, ✂, м.

  1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы.

  2. перан. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека (разм.).

|| прым. байбацкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)