Verbum

бал, ✂, м.

1. Адзінка вымярэння сілы або ступені якой-н. прыроднай з’явы (спец.).

   • Вецер у пяць балаў.

2. Лічбавая ацэнка поспехаў у навучальнай установе, дасягненняў у спорце.

   • Набраць дваццаць балаў.

|| прым. бальны, ✂ і балавы, ✂.

• Сістэма балавай (бальнай) ацэнкі.

балабо́лка, ✂, м. (разм.).

1. жаночы род: Бразготка, якую чапляюць жывёле на шыю, каб не гублялася.

2. Чалавек, які хутка і многа гаворыць; пустамеля (зневаж.).

балабо́н, ✂, м. (разм.).

1. Кругленькі званочак у выглядзе шарыка.

2. перан. Балбатун, пустаслоў.

|| ж. балабонка, ✂.

балабо́ніць, ✂; незак. (разм.).

1. Звінець, гучаць.

2. перан. Балбатаць, малоць лухту.

   • Б. увесь дзень.

ба́лавацца, ✂; незак.

Сваволіць, дурэць, ператвараць у забаву што-н. сур’ёзнае, небяспечнае.

• Б. з агнём.

|| наз. балаўство, ✂.

ба́лаваць, ✂; незак.

Занадта песціць, патураць жаданням.

• Б. гасцінцамі.
• Маці яго балуе.

|| зак. збалаваць, ✂.

|| наз. балаўство, ✂.

• Б. да дабра не даводзіць (прыказка).

балага́н, ✂, м.

1. Часовае лёгкае збудаванне з дошак для тэатральных, цыркавых паказаў, для гандлёвых патрэб, жылля і пад. (уст.).

2. Старадаўні народны вандроўны тэатр; тэатральнае відовішча камічнага характару з прымітыўным сцэнічным афармленнем.

3. перан. Пра што-н. несур’ёзнае, грубае, бязладнае (разм.).

|| прым. балаганны, ✂.

балага́ніць, ✂; незак. (разм.).

Крыўляцца, блазнаваць.

балаго́л, ✂, м. (уст.).

Той, хто займаецца перавозам грузаў ці людзей на ўласнай фурманцы.

|| прым. балагольскі, ✂.

• Б. занятак.

балазе́, злуч. уступальны. (разм.).

Па значэнню адпавядае словазлучэнням «тым больш што», «добра што».

• Вучыся, б. ёсць умовы.