балабо́лка, ✂, м. (разм.).

  1. жаночы род: Бразготка, якую чапляюць жывёле на шыю, каб не гублялася.

  2. Чалавек, які хутка і многа гаворыць; пустамеля (зневаж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)