Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
авеёіыэя

ацале́лы, ✂ (разм.).

Тое, што і уцалелы.

ацале́ць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і уцалець.

ацані́ць, ✂; зак.

  1. Вызначыць цану каго-, чаго-н.

    • А. каня.
    • А. хату.

  2. Устанавіць узровень, ступень падрыхтаванасці.

    • А. веды школьнікаў.

  3. перан. Выказаць думку, меркаванне аб значэнні або каштоўнасці каго-, чаго-н.

    • Правільна а. учынак палявода.

|| незак. ацэньваць, ✂.

|| наз. ацэнка, ✂.

|| прым. ацэначны, ✂.

  • Ацэначная камісія.