Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
авеёіыэя

ацерабі́цца, ✂; зак.

  1. Атрэсціся, ачысціцца ад чаго-н., што насела на адзенне.

    • А. ад саломы.

  2. Пазбавіцца чаго-н. і адчапіцца ад каго-, чаго-н. (разм.).

    • Ад людскіх языкоў не ацярэбішся.

|| незак. ацярэблівацца, ✂.

ацерабі́ць, ✂; зак.

Тое, што і абцерабіць.

|| незак. ацярэбліваць, ✂.

ацерушы́ць, ✂; зак.

  1. Абтрэсці, абабіць (ад снегу, пылу і пад.) з чаго-н.

    • А. снег з каўняра.

  2. Памяўшы, аддзяліць (пра зерне, колас).

    • А. колас.

|| незак. ацярушваць, ✂.

|| звар. ацерушыцца, ✂.

|| незак. ацярушвацца, ✂.

аце́слівы, ✂ (разм.).

Вязкі, недапечаны, з закальцам.

  • А. хлеб.

|| наз. ацеслівасць, ✂.