Verbum

манту, нескл., ж.

1. Унутрыскурная проба для ранняй дыягностыкі туберкулёзу.

2. Які мае адносіны да такой пробы.

   • Рэакцыя м.

мантылья, ✂, ж.

1. У іспанак: карункавая накідка на галаву і плечы.

2. Кароткая жаночая накідка без рукавоў.

мантыя, ✂, ж.

1. Доўгая шырокая адзежына ў выглядзе плашча.

   • Чорная м.

2. Складка скуры ў некаторых беспазваночных жывёл, якая апяразвае ўсё цела (спец.).

3. Унутраная сфера Зямлі, якая знаходзіцца пад зямной карой і даходзіць да яе ядра (спец.).

|| прым. мантыйны, ✂.

мануальны, ✂, (спец.).

Які робіцца, ажыццяўляецца рукамі, уздзеяннем рук.

• Мануальная тэрапія.

манумент, ✂, м.

Архітэктурнае або скульптурнае збудаванне ў гонар якой-н. выдатнай падзеі або знакамітай асобы.

• М. Якубу Коласу.

|| прым. манументны, ✂.

манументаліст, ✂, м.

Мастак, які займаецца манументальным мастацтвам.

|| ж. манументалістка, ✂.

манументальны, ✂.

1. Які адносіцца да стварэння манументаў, помнікаў, да афармлення архітэктурных збудаванняў.

2. Велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю.

   • М. будынак.

3. Грунтоўны, глыбокі па зместу.

   • М. твор.
   • Манументальнае даследаванне.

|| наз. манументальнасць, ✂.

манускрыпт, ✂, м.

Старажытны рукапіс.

• Старадаўнія манускрыпты.

мануфактура, ✂, ж.

1. Форма капіталістычнай вытворчасці, характэрным для якой з’яўляецца выкарыстанне ручных прылад і падзел працы.

2. Фабрыка, пераважна тэкстыльная (уст.).

3. зб. Тканіна, тэкстыльныя вырабы (уст.).

|| прым. мануфактурны, ✂.

манцёр, ✂, м.

1. Зборшчык і ўстаноўшчык машын, абсталявання.

   • М.турбіншчык.

2. Спецыяліст па электраабсталяванню, электраправодцы; электраманцёр.

|| прым. манцёрскі, ✂.