Verbum

удоўж, ✂ і уздоўж, прысл. і прыназ.

У напрамку даўжыні чаго-н.

• У. сцен стаяць лавы.

◊

• Удоўж і ўпоперак (разм.) — 1) ва ўсіх напрамках; 2) добра, да дробязей.

• Ведаць што-н. у. і ўпоперак.

удружыць, ✂; зак.

Аказаць сяброўскую паслугу, узычыць.

• Удружы мне, суседка, расады.
• Вось дык удружыў! (гаворыцца іранічна ў знач.: зрабіў шкоду, непрыемнасць).

удумацца, ✂; зак.

Сканцэнтраваўшыся, уважліва абдумаць што-н.

• У. ў сэнс слова.

|| незак. удумвацца, ✂.

удумлівы, ✂.

1. Схільны глыбока мысліць, унікаць у сэнс чаго-н.

   • У. пісьменнік.
   • Удумліва (прысл.) аналізаваць.

2. Які выяўляе такую здольнасць.

   • Удумлівыя вочы.

|| наз. удумлівасць, ✂.

удушлівасць, ✂, ж.

1. гл. удушлівы.

2. Частае, цяжкае дыханне, удушша.

удушлівы, ✂.

1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім.

   • Удушлівае паветра.

2. Які выклікае ўдушша.

   • У. газ.

3. Такі, як пры ўдушшы.

   • У. кашаль.

|| наз. удушлівасць, ✂.

удушша, ✂, н.

Стан, пры якім спіраецца дыханне ў грудзях, не хапае паветра для дыхання.

• Мучае ў.

удушыцца, ✂; зак. (разм.).

1. Павесіцца.

2. Памерці ад чаго-н. засеўшага ў горле.

|| незак. удушвацца, ✂.

удушыць, ✂; зак.

1. Павесіць (разм.).

2. Забіць, сціснуўшы горла, задушыць (разм.).

3. перан. Задушыць, знішчыць.

   • Свабоды не ў.

|| наз. удушэнне, ✂.

удыгаць, ✂; незак. (разм.).

Старацца задобрыць каго-н. ліслівасцю, падлізвацца, паддобрывацца.

• Нечага мне перад ім ў.

|| наз. удыганне, ✂.