Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

удовы, (разм.).

Які (-ая) з’яўляецца ўдаўцом (удавой).

удод, , м.

Птушка са стракатым апярэннем, веерападобным чубам і загнутай уніз дзюбай.

|| прым. удодавы, .

  • Сямейства ўдодавых (наз.).

удой, , м.

  1. Колькасць малака, надоенага за адзін раз або за які-н. перыяд часу.

    • Сутачны ў.
    • Павысіць удоі.
  2. Тое, што і даенне.

    • Малако вячэрняга ўдою.

|| прым. удойны, .

удойнасць, , ж.

Тое, што і малочнасць.

  • Значна павысілася ў. кароў.

удойны, .

  1. гл. удой.

  2. З высокай малочнасцю.

    • Удойныя каровы.

удосталь, прысл.

Да поўнага задавальнення, у дастатковай ступені.

  • Нагаварыцца ў.
  • У. накарміць.

удоўж, і уздоўж, прысл. і прыназ.

У напрамку даўжыні чаго-н.

  • У. сцен стаяць лавы.

  • Удоўж і ўпоперак (разм.) — 1) ва ўсіх напрамках; 2) добра, да дробязей.

    • Ведаць што-н. у. і ўпоперак.