Verbum

разблытацца, ✂; зак.

1. Раздзяліцца, разматацца.

   • Вузлы нарэшце разблыталіся.
   • Вяроўка з цяжкасцю разблыталася.

2. перан. Стаць ясным, зразумелым (разм.).

   • Клубок заблытаных спраў лёгка разблытаўся.

|| незак. разблытвацца, ✂.

разблытаць, ✂; зак.

1. Раздзяліць, разматаць (зблытанае).

   • Р. клубок (таксама перан. разабрацца ў складанай, заблытанай справе).
   • Р. валасы.

2. перан. Зрабіць ясным, зразумелым што-н., дабрацца да сутнасці чаго-н.

   • Р. складанае пытанне.

|| незак. разблытваць, ✂.

разбой, ✂, м.

Узброены напад з мэтай аграблення, забойства.

• Р. на вялікай дарозе (таксама перан.).
• Марскі р. (пірацтва).

|| прым. разбойны, ✂.

разбойнік, ✂, м.

1. Чалавек, які займаецца разбоем; грабежнік.

2. Свавольнік, балаўнік, нягоднік (звычайна ў звароце; разм. жарт.).

   • Ах, р., што ты робіш!

|| ж. разбойніца, ✂.

|| прым. разбойніцкі, ✂ і разбойны, ✂.

разбойнічаць, ✂; незак.

Займацца разбоем, быць разбойнікам (да 1 знач.).

разбор, ✂, м.

1. гл. разабраць.

2. Адбор, выбар (разм.).

   • Высякалі лес без разбору.
   • Крытыкаваць ты крытыкуй, але з разборам.

3. Разгляд судовай справы.

   • Судовы р.

◊

• На (пад) шапачны разбор; на разбор шапак (паспець, з’явіцца, прыйсці; разм.) — пад канец, калі ўсе разыходзяцца, усё скончылася.

разборлівы, ✂.

1. Строгі ў выбары, патрабавальны.

   • Р. тэлеглядач.

2. Які лёгка разабраць, успрыняць на слых і пад.; выразны.

   • Р. почырк.
   • Напісаць разборліва (прысл.).

|| наз. разборлівасць, ✂.

разборны, ✂.

1. гл. разабраць.

2. Такі, які можна разабраць і зноў сабраць, які паддаецца разборцы.

   • Р. дом.
   • Разборная кніжная паліца.

разбоўтацца, ✂; зак.

1. Размяшацца ад узбоўтвання.

   • Яйкі з цестам для аладак добра разбоўталіся.

2. Боўтаючыся, разліцца.

   • Малако разбоўталася.

|| незак. разбоўтвацца, ✂.

разбоўтаць, ✂; зак. (разм.).

1. Размяшаць, боўтаючы.

   • Р. фарбу.

2. Боўтаючы, разліць.

   • Р. малако.

|| незак. разбоўтваць, ✂.