разбойнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які займаецца разбоем; грабежнік.

  2. Свавольнік, балаўнік, нягоднік (звычайна ў звароце; разм. жарт.).

    • Ах, р., што ты робіш!

|| ж. разбойніца, ✂.

|| прым. разбойніцкі, ✂ і разбойны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)