Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аўтэнты́чны, (кніжн.).

Які адпавядае арыгіналу, правільны, сапраўдны.

  • А. тэкст.

|| наз. аўтэнтычнасць, .

аўцабы́к, , м.

Млекакормячая жывёліна з прыметамі барана і быка.

аўцама́тка, , ж. (спец.).

Авечка, якая дае прыплод.

аўча́р, , м.

Работнік, які даглядае авечак.

аўча́рка, , ж.

Парода дужых сабак, якія выкарыстоўваюцца для вартаўнічай і вышуковай службы.

аўча́рня, , ж.

Хлеў для авечак, авечнік.

  • Калгасная а.

аўчы́на, , ж.

Вырабленая авечая шкура.

  • Кажух з аўчын.

|| памянш. аўчынка, .

  • А. вырабу не варта (аб справе, якая не апраўдвае клопатаў).

|| прым. аўчынны, .