Verbum

раіць​², ✂; незак.

Збіраць у рой.

• Р. пчол.

рай, ✂, м.

Паводле рэлігійна-містычных уяўленняў: месца, дзе знаходзяць шчаслівае існаванне душы праведнікаў пасля іх смерці.

• Рад бы ў р., ды грахі не пускаюць (прымаўка).
• Тут проста р., а не жыццё (перан. вельмі добра).

|| прым. райскі, ✂.

рай...

Скарачэнне ў знач. раённы, напр. райсавет, райвыканком, райцэнтр.

райнік, ✂, м.

Абцягнуты палатном кошык для лоўлі рою, які вылецеў з вулля.

рак​¹, ✂, м.

Пакрытая панцырам прэснаводная або марская жывёліна з клюшнямі і брушкам.

• Рачны р.
• Паказаць, дзе ракі зімуюць (выказванне пагрозы; разм.).
• Калі рак свісне (невядома калі або ніколі; разм. жарт.).

|| памянш. рачок, ✂.

|| прым. ракавы, ✂ і рачыны, ✂.

• Ракавая шыйка (брушка рачнога рака).
• Рачыныя вочы.

рак​², ✂, м.

Род злаякаснай пухліны.

• Р. страўніка.

|| прым. ракавы, ✂.

рака, ✂, ж.

1. Прыродны вадаём, які пастаянна цячэ па пракладзеным вадой рэчышчы ад вытоку ўніз да вусця.

   • Пайсці на раку.
   • Рыбка ў рацэ, ды не ў руцэ.

2. перан. Няспынны паток, вялікая колькасць.

   • Р. крыві.
   • Слёзы льюцца ракой.

|| ласк. рэчачка, ✂.

|| нар.-паэт.: рэчанька, ✂.

|| прым. рачны, ✂.

ракавіна, ✂, ж.

1. Цвёрдае ахоўнае покрыва некаторых беспазваночных жывёл у выглядзе вітай, авальнай або створкавай каробкі.

   • Р. малюска.

2. Назва розных прадметаў, якая сваім знешнім выглядам нагадвае ракавіну (у 1 знач.).

   • Вушная р.
   • Мыцца над ракавінай.

3. Пустата ў метале, бетоне, гіпсе і пад., утвораная пры пераходзе рэчыва з вадкага стану ў цвёрды (спецыяльны тэрмін).

   • Усадачная р.

|| памянш.-ласк. ракавінка, ✂.

|| прым. ракавінны, ✂.

ракада, ✂, ж. (спец.).

Шлях зносін, лінія сувязі, што праходзяць уздоўж лініі фронту.

|| прым. ракадны, ✂.

• Ракадная дарога.

ракако, нескл., н.

Архітэктурны і дэкаратыўны стыль 18 ст., які вызначаецца незвычайнай складанасцю форм і дзівосным арнаментам.

• Архітэктура р.
• Мэбля р.