Verbum

матэрыялазнаўства, ✂, н.

Навука аб трываласці і дэфармаванасці матэрыялаў (у 1 знач.).

|| прым. матэрыялазнаўчы, ✂.

матэрыялізаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Увасобіць (увасабляць) у канкрэтныя, рэчыўныя формы.

|| звар. матэрыялізавацца, ✂.

|| наз. матэрыялізацыя, ✂.

матэрыялізм, ✂, м.

Навуковы філасофскі кірунак, які ў супрацьлегласць ідэалізму, прызнае першаснасць матэрыі і другаснасць свядомасці, матэрыяльнасць свету, незалежнасць яго існавання ад свядомасці людзей і яго пазнавальнасць.

○

• Дыялектычны матэрыялізм — навуковы светапогляд, які грунтуецца на матэрыялістычным тлумачэнні аб’ектыўнага свету і дыялектычным метадзе яго пазнання.

• Гістарычны матэрыялізм — навука аб найбольш агульных законах і рухаючых сілах развіцця грамадства і грамадазнаўчай думкі.

|| прым. матэрыялістычны, ✂.

• Матэрыялістычная філасофія.
• Матэрыялістычнае разуменне з’яў прыроды.

матэрыяліст, ✂, м.

1. Паслядоўнік матэрыялізму.

2. Чалавек, вельмі практычны па сваіх інтарэсах, які падыходзіць да ўсяго з пункту гледжання матэрыяльных выгад для сябе (разм.).

|| ж. матэрыялістка, ✂.

|| прым. матэрыялісцкі, ✂.

матэрыялістычны, ✂.

1. гл. матэрыялізм.

2. Вузка практычны, які адносіцца да рэчаіснасці з пункту гледжання сваёй выгады.

|| наз. матэрыялістычнасць, ✂.

матэрыяльны, ✂.

1. гл. матэрыял.

2. Рэчыўны, рэальны, у супрацьлегласць духоўнаму.

   • М. свет.

3. Які адносіцца да ўзроўню жыцця, даходу, заробку.

   • Матэрыяльнае становішча.

|| наз. матэрыяльнасць, ✂.