Verbum

увільнуць, ✂; зак.

1. Лоўка павярнуўшыся, пазбегнуць чаго-н.

   • У. ад удару.

2. перан., ад чаго. Ухіліцца ад чаго-н., карыстаючыся рознымі хітрыкамі.

   • У. ад цяжкай працы.

|| незак. увільваць, ✂.

|| наз. увільванне, ✂.

увіхацца, ✂; незак.

1. каля каго-чаго, па чым. Хутка і спрытна рабіць што-н., займацца чым-н.; клапаціцца пра каго-, што-н.

   • У. каля печы.

2. каля каго-чаго і за кім-чым. Тое, што і увівацца.

   • У. каля начальства.

3. Хутка рухацца, круціцца.

   • Трос круціўся, увіхаўся.

|| наз. увіханне, ✂.

увіць, ✂; зак.

1. што ў што. Уплесці віццём.

   • У. стужку ў вянок.

2. што на што. Намотваючы, змясціць.

   • У. усю пражу на верацяно.

3. Абвіць па ўсёй паверхні.

   • Дзікі вінаград увіў сцены дома.

4. што чым. Упрыгожыць, абвіваючы чым-н.

   • У. арку гірляндамі.

|| незак. увіваць, ✂.

увішны, ✂.

1. Жвавы, спрытны ў рухах(пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

   • У. ў рабоце.
   • Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

   • У. палітык.

|| наз. увішнасць, ✂.

увогуле, прысл.

1. прысл. Разглядаючы цалкам, не звяртаючы ўвагі на дробязі, прыватнае.

   • У. справы ідуць нядрэнна.

2. прысл. Заўсёды, ва ўсіх выпадках.

   • Ён у. такі.

3. Ужыв. ў знач. абагульняючага слова перад заключэннем, падагульненнем.

   • На гэтым работу закончым і ў. мы ўжо стаміліся.

4. У цэлым, у выніку.

   • Не дрэнны, у., чалавек, але п’е.

увод, ✂, м.

1. гл. увесці.

2. Устройства, месца, праз якое што-н. уваходзіць, устаўляецца; прыёмная частка машыны або ўстаноўкі.

   • Электрычны ў.

|| прым. уводны, ✂.

уводзіны, ✂.

Уступная, пачатковая частка чаго-н.

• У. да падручніка.
• У. ў мовазнаўства (навука аб асновах мовазнаўства).

уводны, ✂.

1. гл. увод.

2. Які з’яўляецца ўступам, увядзеннем у што-н.

   • Уводная лекцыя.

уволю, прысл.

Да поўнага задавальнення, удосталь.

• Конь еў аўса ў.

увосень, прысл.

У асенні час, восенню.

• У. збіраюць яблыкі.