Verbum

таіцца, ✂; незак.

1. Не расказваць чаго-н., скрываючы ад іншых; праяўляць скрытнасць.

   • Гаварыць і не т.

2. Хавацца, скрывацца.

   • Т. пад кустом.

3. Быць, існаваць у кім-, чым-н. у скрытым выглядзе, не праяўляючыся.

   • У душы таілася трывога.

таіць, ✂; незак.

1. Трымаць у тайне, скрываць ад іншых што-н.

   • Т. сваё мінулае.

2. Мець, заключаць у сабе што-н. знешне непрыкметнае, яшчэ не выяўленае.

   • Зямля тоіць у сваіх нетрах яшчэ многа невядомага.

тайга, ✂, ж.

На поўначы Еўропы, Азіі і Амерыкі: дзікі хваёвы лес.

• Сібірская т.

|| прым. таежны, ✂ і тайговы, ✂.

тайком, прысл.

Употай, непрыкметна.

• Прабрацца т.

тайм, ✂, м.

У спартыўных гульнях: вызначаны адрэзак часу, на працягу якога ідзе гульня.

• Закончыўся першы т. футбольнага матча.

таймень, ✂, м.

Рыба сямейства ласасёвых, якая водзіцца ў рэках Сібіры, Сахаліна, поўначы еўрапейскай часткі Расіі.

тайм-аўт, ✂, м.

Прадугледжаны правіламі спартыўнай гульні кароткатэрміновы перапынак па просьбе іграка, трэнера.

• Выкарыстаць тайм-аўт.

тайна, ✂, ж.

1. Тое, што хаваецца ад іншых, што вядома не ўсім; сакрэт.

   • Захаваць тайну.
   • Ваенная т.

2. Тое, што яшчэ не пазнана; скрытая ўнутраная сутнасць з’явы, прадмета.

   • Тайны прыроды.

3. Тое, чым чалавек яшчэ не авалодаў.

   • Т. галактыкі.

тайнапіс, ✂, м.

Умоўнае тайнае пісьмо (у старажытных рукапісах), крыптаграфія.

|| прым. тайнапісны, ✂.

тайнік, ✂, м.

1. Месца для хавання чаго-н.

   • Хаваць пісталет у тайніку.

2. перан. Самае запаветнае, патаемнае месца чаго-н.

   • У тайніках душы.

|| прым. тайніковы, ✂.