Verbum

абро́к​¹, ✂, м. (гіст.).

У час прыгону: натуральны або грашовы падатак, які спаганяўся памешчыкамі з сялян; чынш.

• Збіраць а.

|| прым. аброчны, ✂.

• А. селянін (які плаціць аброк).

абро́к​², ✂, м.

Корм для коней, звычайна авёс.

• Не даўшы аброку, не бі кіем па боку (прыказка).

|| прым. аброчны, ✂.

• Аброчная торба.

абро́слы, ✂.

Які зарос, пакрыўся расліннасцю, валасамі, шчаціннем.

• Аброслая алешнікам канава.
• Аброслыя шчокі.

абро́ць, ✂, ж.

Прадмет вупражы, які надзяваецца каню на галаву.

• Трымаць каня за а.
• Трымаць на аброці (перан. у строгасці, у паслушэнстве).

|| прым. аброцевы, ✂.

абру́бак, ✂, м.

1. Адсечаная частка дрэва, палена і пад.

2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.

   • А. хваста.

|| прым. абрубачны, ✂.

абрубі́ць​¹, ✂; зак.

Адсячы частку чаго-н., падкарочваючы, падраўноўваючы.

• А. жэрдку.

|| незак. абрубліваць, ✂.

|| наз. абрубліванне, ✂ і абрубка, ✂.

абрубі́ць​², ✂; зак.

Падрубіць, падшыць, загнуўшы край чаго-н.

• А. хусцінку.

|| незак. абрубліваць, ✂.

|| наз. абрубліванне, ✂.

абру́с, ✂, м.

Кавалак тканіны спецыяльнага вырабу, якім засцілаюць стол; настольнік.

• Кужэльны а.

|| прым. абрусны, ✂ і абрусавы, ✂.

• Абруснае палатно.

абрусе́лы, ✂.

Які стаў рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абруселасць, ✂.

абрусе́ць, ✂; зак.

Зрабіцца рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абрусенне, ✂.