абро́ць, ✂, ж.

Прадмет вупражы, які надзяваецца каню на галаву.

  • Трымаць каня за а.
  • Трымаць на аброці (перан. у строгасці, у паслушэнстве).

|| прым. аброцевы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)