Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

б в г д е ж з й к л м н п р с т ф х ц ч ш ю я

а б в н о у ы э

урач, ✂, м.

Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй, якая лечыць хворых.

|| ж. урачыха, ✂.

урачы, ✂; зак.

Тое, што і сурочыць.

|| незак. уракаць, ✂.

урачыстасць, ✂, ж.

гл. урачысты.
Святкаванне якой-н. выдатнай падзеі.
- Кастрычніцкія ўрачыстасці.
- Сямейная ў. (з выпадку дня нараджэння, шлюбу і пад.).
Стан прыўзнятасці, натхнення, захаплення.
- На душы была ў.

урачысты, ✂.

Які мае адносіны да ўрачыстасці (у 2 знач.), звязаны з урачыстасцямі, які суправаджаецца ўрачыстасцю.
- У. дзень.
- У парад войск.
- Урачыстае пасяджэнне.
Важны, знамянальны; які вызначаецца велічнасцю, сур’ёзны.
- Урачыстая хвіліна развітання.
- У. голас.
- У. выгляд.
Надзвычай важны па значэнні, зместу.
- Урачыстая клятва.
- Урачыстыя словы прысягі.

|| наз. урачыстасць, ✂.

урачэбны, ✂.

Тое, што і медыцынскі.

У пункт.
Урачэбная дапамога.

ура-патрыятызм, ✂, м.

Паказны і шумны патрыятызм.

|| прым. ура-патрыятычны, ✂.