Verbum

умяціна, ✂, ж.

Умятае, уціснутае месца.

• У. на самавары.

умяцца, ✂; зак.

Стаць умятым, уціснутым у што-н. або шчыльным ад сціскання, прымінання.

• Трава ўмялася ў зямлю пад коламі трактара.
• Мокры жвір умяўся пад ботамі.

|| незак. умінацца, ✂.

умяць, ✂; зак.

1. у што. Прымяўшы, уціснуць, увагнаць.

   • У. акурак у пясок.

2. Націскаючы, зрабіць больш шчыльным або прымяць хадой, яздой.

   • У. тытунь у люльцы.
   • У. зямлю гусеніцамі трактара.

3. З’есці многа, прагна (разм.).

   • У. бохан хлеба.

|| незак. умінаць, ✂.

умяшацца, ✂; зак.

1. Пранікнуць куды-н., змяшацца з чым-н.

   • У. ў натоўп.

2. Стаць удзельнікам чужой справы; увязацца.

   • У. ў размову.

3. Прыняць удзел у якой-н. справе з мэтай змены ходу яе.

   • У канфлікт прыйшлося ў. дырэктару.

|| незак. умешвацца, ✂.

|| наз. умяшанне, ✂.

• Узброенае ў.
• Хірургічнае ў. (аперацыя).

умяшаць, ✂; зак.

1. Мяшаючы, дабавіць.

   • У. пшанічнай мукі ў жытнюю.

2. перан. Прымусіць супраць волі ўдзельнічаць у чым-н.

   • У. каго-н. у брудную справу.

|| незак. умешваць, ✂.

умяшчальнасць, ✂, ж.

1. гл. умяшчальны.

2. Здольнасць умяшчаць тую ці іншую колькасць чаго-н., ёмістасць.

   • У. цыстэрны.

умяшчальны, ✂.

1. Які ўмяшчае значную колькасць, многа каго-, чаго-н.

   • У. зал.
   • У. чамадан.

2. Які можа ўмясціцца.

|| наз. умяшчальнасць, ✂.

умяшчальня, ✂, ж.

Месца, ёмішча для ўмяшчэння, змяшчэння чаго-н.

• У. вады.
• У. для збожжа.