Verbum

каласіцца, ✂; незак.

Выпускаць колас, каласаваць.

• Жыта пачынае к.

каласнік, ✂, м.

1. Чыгунная рашотка ў печах для праходу паветра пад паліва і выпадзення попелу з топкі.

2. мн. Рашотка з брусоў у верхняй частцы тэатральнай сцэны для мацавання дэкарацый.

|| прым. каласніковы, ✂.

калатня, ✂, ж. (разм.).

1. Сварка з крыкам, шумам (звычайна з пабоямі).

   • Кожны вечар у іх к.

2. Бойка, патасоўка.

калатоўка, ✂, ж.

Хатняя прылада ў выглядзе палачкі з прадаўгаватымі сучкамі на ніжнім канцы, якой таўкуць бульбу, збіваюць масла або размешваюць што-н.

|| прым. калатовачны, ✂.

калатуша, ✂, ж.

1. Размешаная гразь, вада са снегам, усякая негустая маса.

   • На агародзе к. ад частых дажджоў.

2. Негустая страва з раскалочанай у вадзе ці ў малацэ мукі.

калаўрот, ✂, м.

1. Прыстасаванне для ручнога прадзення, якое прыводзіцца ў рух панажом.

2. Ручны сталярны інструмент дня свідравання адтулін.

3. Прыстасаванне для падымання грузаў: вал з ручкай, на які намотваецца трос, ланцуг.

|| прым. калаўротны, ✂.

калаціцца, ✂; незак.

1. Дрыжаць, хістацца, трэсціся.

   • Сцены калоцяцца ад выбухаў.
   • К. ад страху (сутаргава ўздрыгваць).
   • Лісце калоціцца.
   • Сэрца моцна калоціцца (б’ецца).

2. Сварыцца, біцца (разм.).

3. перан. Непакоіцца, хвалявацца за каго-, што-н., клапаціцца аб кім-н., ашчадна расходаваць.

   • К. за сваё дабро.

калаціць, ✂; незак.

1. Выклікаць дрыжанне чаго-н., хістаць, трэсці.

   • Выбухі гармат калацілі горад.
   • К. антонаўкі (трасучы, выклікаць ападанне пладоў).

2. каго (што). Выклікаць дрыжыкі (пра страх, ліхаманку, холад і пад.).

   • Мяне калоціць (безас.).

3. каго-што і без дапаўнення.

   • Рабіць вобыск (разм.).

4. Гатаваць якую-н. страву, размешваючы калатоўкай (разм.).

   • К. зацірку.

5. перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё.

   • Гэта несправядлівасць калоціць мяне.

6. Абіваць, акалочваць снапы.

   • К. снапы жыта.

калаццё, ✂, н. (разм.).

Рэзкі колючы боль у баку; колікі.

калач, ✂, м.

Пшанічны хлеб, выпечаны ў выглядзе замка з дужкай.

◊

• Цёрты калач (разм.) — пра вельмі вопытнага чалавека.

|| прым. калачны, ✂.