калаціць,
-
Выклікаць дрыжанне чаго
-н. , хістаць, трэсці.- Выбухі гармат калацілі горад.
- К. антонаўкі (трасучы, выклікаць ападанне пладоў).
-
каго (што). Выклікаць дрыжыкі (пра страх, ліхаманку, холад
і пад. ).- Мяне калоціць (
безас. ).
- Мяне калоціць (
-
каго-што і без дапаўнення.
- Рабіць вобыск (
разм. ).
- Рабіць вобыск (
-
Гатаваць якую
-н. страву, размешваючы калатоўкай (разм. ).- К. зацірку.
-
перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё.- Гэта несправядлівасць калоціць мяне.
-
Абіваць, акалочваць снапы.
- К. снапы жыта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)