Verbum

калаціць, ✂; незак.

1. Выклікаць дрыжанне чаго-н., хістаць, трэсці.

   • Выбухі гармат калацілі горад.
   • К. антонаўкі (трасучы, выклікаць ападанне пладоў).

2. каго (што). Выклікаць дрыжыкі (пра страх, ліхаманку, холад і пад.).

   • Мяне калоціць (безас.).

3. каго-што і без дапаўнення.

   • Рабіць вобыск (разм.).

4. Гатаваць якую-н. страву, размешваючы калатоўкай (разм.).

   • К. зацірку.

5. перан. Выклікаць непрыемнае пачуццё.

   • Гэта несправядлівасць калоціць мяне.

6. Абіваць, акалочваць снапы.

   • К. снапы жыта.