Verbum

урасці, ✂; зак.

1. Па меры росту пранікнуць углыб, унутр.

   • Яблынькі добра ўраслі карэннем у глебу.
   • Хата па вокны ўрасла ў зямлю (перан. моцна асела).

2. Зарасці, парасці.

   • Двор урос травой.

|| незак. урастаць, ✂.

урасцяжку, прысл.

Выцягнуўшыся на ўсю даўжыню, на ўвесь рост або напружваючы сілы (пра каня).

• Легчы ў.
• Конь цягнуў воз у.

уратавацца, ✂; зак. (разм.).

Уберагчыся, збавіцца ад чаго-н. непрыемнага, непажаданага.

• У. ад бяды.
• У. ад дажджу.

|| незак. уратоўвацца, ✂.

|| наз. уратоўванне, ✂.

уратаваць, ✂; зак. (разм.).

Уберагчы, захаваць у цэласці, пазбавіць ад чаго-н. непрыемнага, непажаданага.

• У. ураджай.
• У. дзіця ад прастуды.

|| незак. уратоўваць, ✂.

|| наз. уратоўванне, ✂.

|| наз. уратаванне, ✂.

ураўнаважаны, ✂.

Роўны, спакойны (пра характар, паводзіны).

• У. чалавек.
• У. характар.

|| наз. ураўнаважанасць, ✂.

ураўнаважыць, ✂; зак.

1. Зрабіць аднолькавым па вазе.

   • У. шалі вагаў.

2. перан. Дабіцца раўнавагі, зрабіць роўным, ураўнаваць адно з другім.

   • У. сілы праціўнікаў.

|| незак. ураўнаважваць, ✂.

ураўнаваць, ✂; зак.

Зрабіць роўным, аднолькавым.

• У. канцы вяроўкі.
• У. каго-н. у правах з кім-н.

|| незак. ураўноўваць, ✂.

|| наз. ураўноўванне, ✂.

|| наз. ураўнаванне, ✂.

ураўненне, ✂, н.

Матэматычная роўнасць з адной або некалькімі невядомымі велічынямі, якая захоўвае сваю сілу толькі пры пэўных значэннях гэтых велічынь.

• У. з двума невядомымі.
• Інтэгральнае ў.

ураўнілаўка, ✂, ж. (разм.).

Неабгрунтаванае і нічым не апраўданае ўраўноўванне ў чым-н., ураўняльны падыход да чаго-н.

• У. ў аплаце працы (незалежна ад яе колькасці і якасці).

ураўняльны, ✂, ж. (кніжн.).

Які ўраўноўвае (аб’ём, меру і пад. чаго-н.), устанаўлівае роўнасць у чым-н.

• Ураўняльнае размеркаванне.
• У. падыход да каго-, чаго-н.

|| наз. ураўняльнасць, ✂.