Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пікнік, , м.

Загарадная прагулка кампаніяй з закускай на свежым паветры.

|| прым. пікніковы, .

пікнуць, ; зак. (разм.).

  1. Выдаць кароткі гук, піск.

    • Жаласна п.
  2. Зрабіць спробу сказаць што-н., запярэчыць чаму-н.

    • Не смець п.
    • Толькі пікні (пагроза).

піктаграфія, , ж.

Старажытная форма пісьма — перадача паведамлення малюнкамі.

|| прым. піктаграфічны, .

пікулі, .

Прыправа да некаторых страў, прыгатаваная з дробна нарэзанай марынаванай гародніны.

пікша, , ж.

Паўночная марская рыба сямейства трасковых.

піла, , ж.

  1. Стальная зубчастая пласціна (або дыск) для разразання дрэва, металу і пад.

    • Ручная п. (інструмент у выглядзе такой пласціны з ручкай).
    • Механічная п. (машына для пілавання).
    • Цыркулярная п.
  2. перан. Пра чалавека, які пілуе (у 2 знач.) каго-н. (разм. неадабр.).

пілаваны, .

Прыгатаваны шляхам пілавання.

  • П. цукар (у квадратных грудках).

пілаваць, ; зак.

  1. Рэзаць пілой, а таксама знімаць слой металу напільнікам.

    • П. лес.
  2. перан. Дапякаць бесперапыннымі папрокамі, прыдзіркамі (разм.).

    • П. дамашніх.

|| наз. пілаванне, і пілоўка, .

пілавінне, , н., зб.

Адходы пры пілаванні, апілкі.

  • Драўлянае, металічнае п.

піламатэрыялы, .

Матэрыялы з дрэва, атрыманыя шляхам падоўжнага распілоўвання бярвення.

  • Будаўнічыя п.