Verbum

казнакрадства, ✂, н.

Абкрадванне казны, прысвойванне дзяржаўных каштоўнасцей.

казначэй, ✂, м.

Асоба, якая ведае грашамі і каштоўнасцямі ўстановы, арганізацыі і захоўвае іх.

• К. прафкома.

|| прым. казначэйскі, ✂.

казначэйства, ✂, н.

У некаторых краінах: фінансавы орган, які ведае захаваннем і выкарыстаннем грашовых сродкаў.

• Губернскае к.

|| прым. казначэйскі, ✂.

• К. білет (назва папяровых грашовых знакаў вартасцю ў 1, 3, 5 рублёў).

казуіст, ✂, м. (кніжн.).

1. Юрыст, вопытны і ўмелы ў разборы заблытаных, складаных судовых спраў, казусаў.

2. Чалавек, схільны да казуістыкі (у 2 знач.; неадабр.).

|| ж. казуістка, ✂.

|| прым. казуістычны, ✂.

казуістыка, ✂, ж. (кніжн.).

1. Падвядзенне прыватных выпадкаў пад агульную догму як прыём сярэдневяковай схаластыкі і багаслоўя.

2. перан. Уменне адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні.

|| прым. казуістычны, ✂.

казуля, ✂, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза.

|| прым. казулін, ✂.

казуляня, ✂ і казулянё, ✂, н.

Дзіцяня казулі.

казус, ✂, м.

Складаны, заблытаны выпадак.

|| прым. казусны, ✂.

казыраць​¹, ✂; незак. (разм.).

1. Хадзіць з казырнай карты.

2. перан. Выстаўляць што-н. як сваю перавагу, выхваляцца.

|| аднакр. казырнуць, ✂.

казыраць​², ✂; незак. (разм.).

Вітаць па-ваеннаму, прыкладваючы руку да казырка.

|| аднакр. казырнуць, ✂.