Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аўтапіло́т, , м.

Устройства для аўтаматычнага кіравання лятальным апаратам.

|| прым. аўтапілоцкі, .

а́ўтар, , м.

Той, хто піша кнігі, стварае музыку, распрацоўвае праекты і пад.

  • А. рамана.
  • А. сімфоніі.
  • А. праекта.

|| прым. аўтарскі, .

аўта́ркі́я, , ж.

Палітыка некаторых дзяржаў, накіраваная на стварэнне замкнутай нацыянальнай гаспадаркі, адасобленай ад эканомікі іншых дзяржаў.

|| прым. аўтарктычны, .

а́ўтарства, , н.

Прыналежнасць твора аўтару.

  • Устанавіць а.

аўтару́чка, , ж.

Прылада для пісьма, у якой чарніла з унутранага рэзервуара аўтаматычна падаецца да пяра.

аўтарызава́ць, ; зак. і незак. (кніжн.).

Адобрыць (адабраць), ухваліць (-ляць) форму, від свайго твора, вынаходства (для ўзнаўлення, выдання і пад.).

  • Аўтарызаваны пераклад.

аўтарыта́рны, (кніжн.).

Заснаваны на безагаворачным падпарадкаванні ўладзе, дыктатуры.

  • А. рэжым.

|| наз. аўтарытарнасць, .

аўтарытэ́т, , м.

  1. Агульнапрызнанае значэнне, уплыў.

    • Заваяваць а.
  2. Асоба, якая карыстаецца павагай, прызнаннем.

    • Буйны а. у фізіцы.

аўтарытэ́тны, .

  1. Які карыстаецца аўтарытэтам.

    • А. вучоны.
  2. Які заслугоўвае бясспрэчнае давер’е.

    • Аўтарытэтная думка.
  3. Які не дапускае пярэчання.

    • А. тон.
    • А. палітык.

|| наз. аўтарытэтнасць, .

аўтарэфера́т, , м.

Кароткі пераказ якога-н. даследавання, напісаны самім аўтарам.

  • А. дысертацыі.