Verbum

абагу́льніць, ✂; зак.

Знайсці агульнае ў розных думках, крыніцах, фактах і на падставе гэтага зрабіць агульны вывад.

• А. назіранні пісьменніка.
• А. творчы вопыт даследчыкаў.

|| незак. абагульняць, ✂.

|| наз. абагульненне, ✂.

абаджга́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Скусаць (пра сляпнёў, аваднёў і пад.).

2. Апячы крапівою.

   • А. ногі жыгучкай.

|| звар. абаджгацца, ✂.

абадзьму́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Абвеяць, абдаць паветранай плынню.

   • Свежы вецер абадзьмуў твар.

2. Ачысціць, сагнаць што-н. зверху струменем паветра.

   • А. пыл.

|| незак. абдзімаць, ✂.

|| наз. абдзіманне, ✂.

абадо́к, ✂, м.

1. гл. вобад.

2. Вузкая палоска, якая абрамляе што-н.

   • Залацісты а. хмары.

|| прым. абадковы, ✂.

абадра́нец, ✂, м. (разм.).

1. Чалавек, які ходзіць у падраным адзенні.

2. Басяк, валацуга.

   • Развялося абадранцаў, страх колькі.

|| ж. абадранка, ✂.

абадра́ны, ✂ (разм.).

1. Падраны, абшарпаны.

2. Абдрапаны кіпцюрамі.

   • А. твар.
   • Абадраныя сцены.

абадра́цца, ✂; зак.

1. Аблупіцца (пра кару дрэва).

2. Пакрыцца драпінамі.

   • А. ў лесе.
   • Сцены абадраліся.

3. Знасіць вопратку, абутак (разм.).

   • Абадраўся хлопец зусім.

|| незак. абдзірацца, ✂.

абадра́ць, ✂; зак.

1. Здзерці з усіх бакоў, абдзерці, злупіць.

   • А. кару.

2. Пакрыць драпінамі; падрапаць.

   • А. нос.

3. Ачысціць ад кастрыцы.

   • А. пяньку.

4. перан. Абабраць, аграбіць (разм.).

   • А. пакупніка.

|| незак. абдзіраць, ✂.

|| наз. абдзіранне, ✂ і абдзірка, ✂.

абажу́р, ✂, м.

Каўпак для лямпы.

• Ружовы а.

|| прым. абажурны, ✂.

абазва́цца, ✂; зак.

Падаць голас; адазвацца, адклікнуцца.

• На досвітку абазваўся певень.
• А. на голас.

|| незак. абзывацца, ✂.