абадо́к, , м.

  1. гл. вобад.

  2. Вузкая палоска, якая абрамляе што-н.

    • Залацісты а. хмары.

|| прым. абадковы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)