абагу́льніць, ✂; зак.

Знайсці агульнае ў розных думках, крыніцах, фактах і на падставе гэтага зрабіць агульны вывад.

  • А. назіранні пісьменніка.
  • А. творчы вопыт даследчыкаў.

|| незак. абагульняць, ✂.

|| наз. абагульненне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)