абадзьму́ць, ✂; зак. (разм.).

  1. Абвеяць, абдаць паветранай плынню.

    • Свежы вецер абадзьмуў твар.

  2. Ачысціць, сагнаць што-н. зверху струменем паветра.

    • А. пыл.

|| незак. абдзімаць, ✂.

|| наз. абдзіманне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)