Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ацішэ́ць, ; зак.

Тое, што і аціхнуць.

ацыдафілі́н, , м.

Малако, сквашанае пры дапамозе асобых бактэрый.

|| прым. ацыдафілінавы, .

ацынко́ўваць, ; незак.

Тое, што і цынкаваць.

ацэ́нка, , ж.

  1. гл. ацаніць.

  2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

    • Даць ацэнку.
  3. Абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў; адзнака.

    • Паставіць ацэнку па літаратуры.

ацэ́ншчык, , м.

Той, хто ўстанаўлівае, вызначае цану, робіць ацэнку чаго-н.

|| ж. ацэншчыца, .

ацэто́н, , м.

Бясколерная гаручая вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне, а таксама як растваральнік.

|| прым. ацэтонавы, .

ацэтыле́н, , м.

Бясколерны гаручы газ, злучэнне вугляроду з вадародам.

|| прым. ацэтыленавы, .

ацяжа́рыць, ; зак.

Тое, што і абцяжарыць.

|| незак. ацяжарваць, .

|| наз. ацяжарванне, .

|| наз. ацяжаранне, .

ацяплі́ць, ; зак.

  1. Абагрэць (памяшканне) пры дапамозе печаў або спецыяльных прыстасаванняў.

    • А. дом.
  2. Аглядзець, уцяпліць.

    • А. кароўнік.

|| незак. ацяпляць, і ацепліваць, .

|| наз. ацяпленне, і ацепліванне, .

ацяпля́льны, .

  1. Які служыць для ацяплення, уцяплення, абагрэву.

    • А. матэрыял.
  2. Які мае адносіны да ацяплення.

    • А. сезон.
    • Ацяпляльная сістэма.