Verbum

стральчаты, ✂.

Які мае форму востравугольнай аркі.

• Стральчатае скляпенне.

страляцца, ✂; незак.

1. Страляць у сябе, каб пакончыць жыццё самагубствам.

   • Становішча такое, хоць страляйся!

2. Быць удзельнікам дуэлі (уст.).

страляць, ✂; незак.

1. Рабіць выстралы.

   • Навучыцца с.
   • С. па мішэні.
   • С. з вінтоўкі.
   • Яловыя дровы страляюць у печы (перан. утвараюць прарэзлівыя адрывістыя гукі).

2. Забіваць з агнястрэльнай зброі.

   • С. дзічыну.

3. безас. Балець, калоць (пра адчуванне вострага болю; разм.).

   • У вушах страляе.

4. Імкліва адскокваць, уцякаць (разм.).

   • Конікі страляюць з-пад ног.

5. перан. Выпрошваць што-н. у каго-н. (разм.).

   • С. цыгарэты.

◊

• Страляць вачамі (разм.) — 1) хутка кідаць позіркі і адразу адводзіць вочы; 2) какетліва паглядзець на каго-н.

|| зак. стрэліць, ✂.

|| аднакр. стрэльнуць, ✂.

|| наз. стральба, ✂, страляніна, ✂ і стралянне, ✂.

страпянуцца, ✂; зак.

1. Страсянуцца, мімаволі ўздрыгнуць ад страху, узрушэння і пад.

   • С. ад нечаканасці.
   • Стаіць і не страпянецца (не зварухнецца).
   • Сэрца страпянулася (пачало біцца мацней).

2. Хуткім рухам цела абтрэсціся (разм.).

   • Сабака страпянуўся ад вады.

страпянуць, ✂; зак. (разм.).

1. Парывістым рухам страсянуцца, кіўнуць галавою, валасамі і пад.

   • С. галавой.

2. Пра крылы: расправіць.

   • С. крыламі.

страсенне, ✂, н.

Захворванне галаўнога мозга ў выніку траўмы галавы.

страсны, ✂.

1. Пранікнуты моцным пачуццём, нястрымны ў сваім праяўленні.

   • Страсная прамова.
   • Страсныя спрэчкі (прасякнутая натхненнем).

2. Які цалкам аддаецца якой-н. справе, моцна ахоплены чым-н.

   • С. балельшчык.
   • С. барацьбіт за інтарэсы народа.

3. Здольны на моцнае каханне, страсць; палкі, гарачы.

   • С. пацалунак.

|| наз. страснасць, ✂.

страсць, ✂, ж.

1. Моцнае каханне, моцнае пачуццёвая цяга, захапленне.

   • Загарэцца страсцю да каго-н.

2. Моцнае захапленне чым-н., аддача ўсіх сваіх душэўных сіл якой-н. справе.

   • Са страсцю гаварыць, выступаць.

страсянуцца, ✂; зак.

1. Здрыгнуцца, задрыжаць (ад моцных удараў, выбухаў).

   • Лісце на дрэвах страсянулася ад выбуху.

2. Скалануцца, уздрыгнуць ад страху, узрушэння і пад.

   • Дзіця страсянулася ад спалоху.

3. Страпянуцца, устаючы, абтрасаючыся і пад.

   • Сабака страсянуўся, вылезшы з будкі.

страсянуць, ✂; зак.

1. Рэзкім, парывістым рухам скалануць.

   • С. галіну грушы.
   • С. галавой, чупрынай.

2. Трасучы, ачысціць ад чаго-н.

   • С. з плашча пыл.

3. Пры яздзе па няроўнай дарозе падкінуць, трасянуць (безас.).

   • Пры павароце машыну моцна страсянула.

4. перан. Парушыць цішыню, спакой.

   • Моцны крык страсянуў цішыню.