Verbum

выклеваць, ✂; зак.

Вышчыпаць, выдраць дзюбай, выдзеўбці.

• В. вока.

|| незак. выклёўваць, ✂.

выклік, ✂, м.

1. гл. выклікаць.

2. Патрабаванне, запрашэнне з’явіцца куды-н.

   • З’явіцца па выкліку.
   • В. у суд.

3. Запрашэнне, прапанова ўдзельнічаць у чым-н.

   • В. на спаборніцтвы.
   • В. на дуэль.

4. Выражанае позіркам, словамі, учынкамі і пад. жаданне ўступіць у барацьбу.

   • Кінуць в. грамадству (звычайна пра ўчынак, што ідзе ўразрэз з чым-н. агульнапрынятым).
   • У яго словах прагучаў в.

выклікаць, ✂; зак.

1. Паклікаць адкуль-н., запрасіць, прапанаваць з’явіцца.

   • В. да начальства.
   • В. спевака апладысментамі.
   • В. вучня (прапанаваць адказаць).

2. каго на што або з інф. Прапанаваць прыняць удзел у чым-н., схіліць на ўзаемнае дзеянне, пачуццё і пад.

   • В. на спаборніцтва.
   • В. бароцца (мерацца сіламі ў спартыўнай барацьбе).
   • В. на шчырую размову.

3. што З’явіцца прычынай узнікнення чаго-н., парадзіць.

   • В. апетыт.
   • Гэта не выкліча цяжкасцей.
   • Чым быў выкліканы пажар?

|| незак. выклікаць, ✂.

|| наз. выклік, ✂.

выклікнуць, ✂; зак. і аднакр.

Гучна выкрыкнуць, вымавіць.

• В. лозунг.

|| незак. выклікаць, ✂.

выклічнік, ✂, м.

У граматыцы: нязменнае слова, што непасрэдна выражае пачуццё, адчуванне, эмацыянальную рэакцыю, валявое пабуджэнне і пад., напр. ах, ой, ох, гэй.

|| прым. выклічнікавы, ✂.

выключальнік, ✂, м.

Прыстасаванне для выключэння і ўключэння электрычнага току.

выключна.

1. часц. Толькі.

   • Ён есць в. раслінную ежу.

2. прысл. Асабліва, незвычайна.

   • В. здольны чалавек.

выключны, ✂.

1. Які з’яўляецца выключэннем з агульных правіл, са звычайных норм (кніжн.).

   • Выключныя правы.

2. Асаблівы, незвычайны.

   • В. выпадак.

3. Які з’яўляецца асаблівасцю толькі дадзенай асобы, калектыву, рэчы.

   • Выключная заслуга вучонага.
   • Вырабы выключнай якасці.

|| наз. выключнасць, ✂.

выключыцца, ✂; зак.

1. Перастаць удзельнічаць у чым-н.

   • В. з гульні.

2. Перастаць дзейнічаць, адключыўшыся.

   • Матор выключыўся.

|| незак. выключацца, ✂.

выключыць, ✂; зак.

1. Вывесці са складу чаго-н.

   • В. з брыгады.
   • В. са спісаў.

2. Спыніць дзеянне чаго-н. шляхам адключэння ці выключэння.

   • В. радыёпрыёмнік.
   • В. ток.

|| незак. выключаць, ✂.

|| наз. выключэнне, ✂.