выклік назоўнік | мужчынскі род
-
гл. выклікаць.
-
Патрабаванне, запрашэнне з’явіцца куды-н.
- З’явіцца па выкліку.
- В. у суд.
-
Запрашэнне, прапанова ўдзельнічаць у чым-н.
- В. на спаборніцтвы.
- В. на дуэль.
-
Выражанае позіркам, словамі, учынкамі і пад. жаданне ўступіць у барацьбу.
- Кінуць в. грамадству (звычайна пра ўчынак, што ідзе ўразрэз з чым-н. агульнапрынятым).
- У яго словах прагучаў в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)