выключны прыметнік

  1. Які з’яўляецца выключэннем з агульных правіл, са звычайных норм (кніжнае).

    • Выключныя правы.

  2. Асаблівы, незвычайны.

    • В. выпадак.

  3. Які з’яўляецца асаблівасцю толькі дадзенай асобы, калектыву, рэчы.

    • Выключная заслуга вучонага.
    • Вырабы выключнай якасці.

|| назоўнік: выключнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)