Verbum

апаі́ць, ✂; зак.

1. Празмерна напаіць, даць многа вады, зрабіўшы гэтым шкоду.

   • А. коней.

2. Атруціць ядавітым пітвом (уст.).

|| незак. апойваць, ✂.

|| наз. апойванне, ✂ і апой, ✂.

апа́к, ✂, м.

1. Гатунак белай гліны, што ідзе на выраб фаянсу.

2. Посуд, выраблены з такой гліны.

|| прым. апаковы, ✂.

апака́ліпсіс, ✂, м.

Адна з кніг Новага Запавету, якая змяшчае містычныя прароцтвы пра канец свету.

|| прым. апакаліпсічны, ✂ і апакаліптычны, ✂.

апа́л​¹, ✂, м.

1. гл. апаліць.

2. Паліва (дровы, драўнінныя адходы, торф і пад.).

3. Апрацоўка гліняных вырабаў высокай тэмпературай.

апа́л​², ✂, м.

Мінерал, бледны шклопадобны камень, некаторыя гатункі якога лічацца каштоўнымі.

• Пярсцёнак з белым апалам.

|| прым. апалавы, ✂.

апа́ла, ✂, ж.

1. Даўней: няміласць, гнеў цара да каго-н., а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць. Быць у апале.

2. перан. Тое, што і няміласць, непрыхільнасць.

   • Ён у апале ў кіраўнікоў.

апалаге́т, ✂, м. (кніжн.).

Актыўны абаронца якога-н. вучэння, ідэі, ладу.

|| прым. апалагетычны, ✂.

апаласка́ць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і апаласнуць.

|| незак. апалоскваць, ✂.

апаласну́ць, ✂; зак.

Абмыць, злёгку абдаўшы вадою.

• А. талерку.

апала́ць, ✂; зак. (разм.).

Ачысціць ад мякіны зерне, крупы пры дапамозе апалушак.

• А. ячмень.

|| незак. палаць, ✂.