апа́ла, ​✂, ж.

  1. Даўней: няміласць, гнеў цара да каго-н., а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць. Быць у апале.

  2. перан. Тое, што і няміласць, непрыхільнасць.

    • Ён у апале ў кіраўнікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)