апа́ла, ✂,
-
Даўней: няміласць, гнеў цара да каго
-н. , а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць. Быць у апале. -
перан. Тое, што і няміласць, непрыхільнасць.- Ён у апале ў кіраўнікоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)