Verbum

тапіць​¹, ✂; незак.

1. Прымушаць тануць.

   • Т. варожыя караблі.

2. перан. Губіць, нішчыць, нагаворваючы на каго-н. (разм.).

3. перан. Заглушаць у сабе (думкі, пачуцці і пад.) (разм.).

   • Т. гора ў працы.

|| зак. патапіць, ✂ і утапіць, ✂.

|| наз. патапленне, ✂ і тапленне, ✂.

тапіць​², ✂; незак.

Награваючы, расплаўляць.

• Т. воск.

|| наз. тапленне, ✂.

тапляк, ✂, м. (разм.).

Бервяно, палена, якое затанула пры сплаве.

• Рэчка завалена таплякамі.

тапограф, ✂, м.

Спецыяліст у галіне тапаграфіі (у 1 знач.), па тапаграфічнай здымцы.

таполя, ✂, ж. і топаль, ✂, м.

Дрэва сямейства вярбовых з высокім і моцным ствалом.

|| прым. таполевы, ✂.

• Т. пух.

тапонім, ✂, м. (спец.).

Уласная назва якога-н. геаграфічнага аб’екта (населенага пункта, ракі, возера і пад.).

• Тапонімы Міншчыны.

тапор, ✂, м.

Прылада для сячэння ў выглядзе насаджанай на драўляную ручку металічнай лопасці з вострым лязом з аднаго боку і абухом з другога.

• З лесу даносіўся стук тапара.

◊

• Хоць тапор вешай (разм.) — аб цяжкім, нясвежым паветры ў памяшканні.

|| памянш. тапорык, ✂.

|| прым. тапорны, ✂.

тапорны, ✂.

1. гл. тапор.

2. перан. Грубы, нязграбны, як тапаром зроблены.

   • Тапорная мэбля.

|| наз. тапорнасць, ✂.

таптацца, ✂; незак.

1. Пераступаць з нагі на нагу на адным месцы.

2. перан. Рабіць што-н., не дасягаючы мэты, без належных вынікаў (разм.).

|| наз. таптанне, ✂.

таптаць, ✂; незак.

1. Прымінаць нагамі.

   • Т. траву.

2. Наязджаючы канём, збіваць з ног, душыць, калечыць.

3. Ступаючы, пэцкаць нагамі (разм.).

   • Т. падлогу.

4. Збіваць, зношваць абутак.

   • Т. боты.

5. перан. Пагарджаючы, груба зневажаць, уніжаць.

   • Т. чалавечую годнасць.

|| зак. патаптаць, ✂ і стаптаць, ✂.

|| наз. таптанне, ✂.