Verbum

тапіць​¹, ​^✂; незак.

1. Прымушаць тануць.

   • Т. варожыя караблі.

2. перан. Губіць, нішчыць, нагаворваючы на каго-н. (разм.).

3. перан. Заглушаць у сабе (думкі, пачуцці і пад.) (разм.).

   • Т. гора ў працы.

|| зак. патапіць, ✂ і утапіць, ✂.

|| наз. патапленне, ✂ і тапленне, ✂.