Verbum

маладасведчаны, ✂.

Недастаткова падрыхтаваны ў якой-н. галіне.

• У матэматыцы ён м.

|| наз. маладасведчанасць, ✂.

маладжавы, ✂.

Які выглядае маладзей за свае гады.

• М. твар.

|| наз. маладжавасць, ✂.

маладзец, ✂, м.

1. Статны, атлетычнага складу малады чалавек.

   • Бравы маладзец.

2. Ужыв. ў знач. вык. для выказвання пахвалы, адабрэння.

   • М., што ў час прыйшоў (разм.).

3. звычайна мн. Тое, што і малойчык (у 2 знач.: пагард.).

   • Эсэсаўскія малайцы рабавалі вёскі.

маладзецкі, ✂ (разм.).

Уласцівы малайцу (у 1 знач.), удалы, хвацкі.

• М. выгляд.

маладзець, ✂; незак.

Станавіцца маладзейшым.

• М. ад шчасця.
• Насельніцтва маладзее (перан. павялічваецца працэнт маладых).

|| зак. памаладзець, ✂.

маладзік, ✂, м.

Месяц у першай квадры.

|| памянш. маладзічок, ✂.

|| прым. маладзіковы, ✂.

маладзіковы, ✂.

1. гл. маладзік.

2. маладзіковая квадра — першая фаза месяца.

маладзіком, прысл. (разм.).

Калі настане маладзік, у перыяд маладзіка.

маладзіца, ✂, ж.

Маладая замужняя жанчына.

• Спявалі маладзіцы і дзяўчаты.

маладзіцца, ✂; незак.

Прымаць захады, каб выглядаць больш маладым.

• Жанчына ўсё яшчэ маладзілася.