Verbum

поўху:

• даць поўху — ударыць, даць аплявуху.

похва, ✂, ж.

1. Канцавы аддзел палавых праводных шляхоў у жанчыны.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны.

   • Выняць кінжал з похвы.

|| прым. похвенны, ✂.

поцемак, ✂, м.

Цемната, адсутнасць святла, асвятлення.

• Працавалі да поцемкаў.

поцягам, (разм.).

Цягнучы па зямлі, волакам.

• Валаклі лодку п.

почапка, ✂, ж.

1. Дужка ў вядры з вяроўкі, дроту.

2. Вяровачка або раменьчык, прывязаныя абодвума канцамі да чаго-н. (калыскі, кашолкі і пад.).

   • Торба з почапкай.

|| прым. почапачны, ✂ і почапкавы, ✂.

почут, ✂, м.

У выразе: і почуту няма — нічога не чуваць (пра каго-, што-н.).

почырк, ✂, м.

1. Манера пісаць, характар абрысаў літар.

   • Каліграфічны к.

2. перан. Індывідуальная манера, характэрныя рысы.

   • Творчы п. мастака.

почырказнаўства, ✂, н.

Раздзел крыміналістыкі, які займаецца вывучэннем почыркаў (у 1 знач.) для вырашэння задач, што ўзнікаюць пры расследаванні і судовым разборы.

|| прым. почырказнаўчы, ✂.

пошасць, ✂, ж.

1. Хвароба, эпідэмія.

   • Маравая к. (з вялікай смяротнасцю).

2. перан. Напасць, насланне.

   • Варожая п.

пошвырак, ✂, м. (разм.).

1. Кідок з сілай.

   • Ад яго пошвырку разбягаюцца куры ва ўсе бакі.

2. Імклівы рух.

   • П. наперад.