почапка, ✂, ж.

  1. Дужка ў вядры з вяроўкі, дроту.

  2. Вяровачка або раменьчык, прывязаныя абодвума канцамі да чаго-н. (калыскі, кашолкі і пад.).

    • Торба з почапкай.

|| прым. почапачны, ✂ і почапкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)