Verbum

карнік, ✂, м.

Той, хто карае; удзельнік карнага атрада.

|| прым. карніцкі, ✂.

карнішон, ✂, м.

1. Маленькі, зняты пасля цвіцення агурок, прызначаны для марынавання.

2. Гатунак такіх агуркоў.

|| прым. карнішонны, ✂.

карны, ✂.

Які мае сваёй мэтай караць каго-н.

• Карныя меры.
• К. атрад (ваенна-паліцэйскі атрад для расправы над кім-н.).

каробка, ✂, ж.

1. Невялікая скрынка (з кардону, дрэва, пластмасы і пад.), а таксама (спец.) такая ж скрынка з якім-н. таварам, наборам якіх-н. прадметаў.

   • К. пячэння.

2. Каркас будынка.

   • К. дзевяціпавярховага дома.

○

• Каробка скарасцей — у розных машын: механізм для змены скорасці і напрамку руху.

• Чарапная каробка — касцявое ёмішча галаўнога мозгу.

|| памянш. каробачка, ✂.

|| прым. каробачны, ✂.

каробчаты, ✂, (спец.).

Які мае выгляд каробкі, карабка.

• Каробчатае скляпенне.

карова, ✂, ж.

Свойская малочная жывёліна; самка быка, а таксама некаторых іншых рагатых жывёлін, напр. лася, аленя.

• Дойная к. (таксама перан. пра крыніцу матэрыяльных даброт, якой звычайна карыстаюцца несумленныя людзі ў асабістых мэтах).

○

• Марская карова — вымерлае воднае млекакормячае атрада сірэн.

◊

• Як карова языком злізала каго-што (разм. жарт.) — хутка і бясследна знік, як і не было.

|| памянш. кароўка, ✂.

|| прым. каровін, ✂.

• К. рык.

карозія, ✂, ж. (спец.).

Хімічнае разбурэнне, раз’яданне.

• К. жалеза.

|| прым. каразійны, ✂.

кароль, ✂, м.

1. Адзін з тытулаў манарха, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

   • Іспанскі к.

2. Ігральная карта, на якой намалявана мужчынская фігура ў кароне.

3. Галоўная фігура ў шахматнай гульні.

4. перан., чаго або які. Манапаліст у якой-н. галіне прамысловасці і гандлю.

5. перан., чаго або які. Пра таго, хто вылучаецца сярод іншых у якой-н. галіне дзейнасці, хто дасягнуў дасканаласці.

   • К. пейзажу.

|| ж. каралева, ✂.

• К. балю (перан. пра жанчыну, якая вылучаецца сярод іншых).

|| прым. каралеўскі, ✂.

каромысел, ✂, м.

1. Драўляная дуга з кручкамі на канцах для нашэння вёдзер з вадой і інш. грузаў.

2. Барак для запрэжкі.

3. Рычаг у некаторых механізмах, напр. у вагах.

◊

• Дым каромыслам (разм.) — вялікае ажыўленне; шум, беспарадак.

|| прым. каромыславы, ✂.

карона, ✂, ж.

1. Галаўны ўбор манарха з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з’яўляецца сімвалам улады манарха.

   • Царская к.
   • Барацьба за карону (перан. за ўладу; уст.).
   • Барацьба за шахматную карону (перан. за званне чэмпіёна свету па шахматах).
   • Улажыць касу каронай (перан,: вакол галавы).

2. Уся разгалінаваная частка дрэва з яго лісцем.

3. Светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час сонечнага зацьмення (спец.).

   • Сонечная к.

◊

• Карона з галавы не зваліцца (не спадзе) (разм.) — гонар не будзе закрануты, аўтарытэт не пацерпіць.

|| прым. каронны, ✂.