карона назоўнік | жаночы род

  1. Галаўны ўбор манарха з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з’яўляецца сімвалам улады манарха.

    • Царская к.
    • Барацьба за карону (пераноснае значэнне: за ўладу; устарэлае).
    • Барацьба за шахматную карону (пераноснае значэнне: за званне чэмпіёна свету па шахматах).
    • Улажыць касу каронай (перан,: вакол галавы).
  2. Уся разгалінаваная частка дрэва з яго лісцем.

  3. Светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час сонечнага зацьмення (спецыяльны тэрмін).

    • Сонечная к.

Фразеалагізм:

  • Карона з галавы не зваліцца (не спадзе) (размоўнае) — гонар не будзе закрануты, аўтарытэт не пацерпіць.

|| прыметнік: каронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)