Verbum

карона, ✂, ж.

1. Галаўны ўбор манарха з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з’яўляецца сімвалам улады манарха.

   • Царская к.
   • Барацьба за карону (перан. за ўладу; уст.).
   • Барацьба за шахматную карону (перан. за званне чэмпіёна свету па шахматах).
   • Улажыць касу каронай (перан,: вакол галавы).

2. Уся разгалінаваная частка дрэва з яго лісцем.

3. Светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час сонечнага зацьмення (спец.).

   • Сонечная к.

◊

• Карона з галавы не зваліцца (не спадзе) (разм.) — гонар не будзе закрануты, аўтарытэт не пацерпіць.

|| прым. каронны, ✂.