карона назоўнік | жаночы род
-
Галаўны ўбор манарха з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з’яўляецца сімвалам улады манарха.
- Царская к.
- Барацьба за карону (пераноснае значэнне: за ўладу; устарэлае).
- Барацьба за шахматную карону (пераноснае значэнне: за званне чэмпіёна свету па шахматах).
- Улажыць касу каронай (перан,: вакол галавы).
-
Уся разгалінаваная частка дрэва з яго лісцем.
-
Светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час сонечнага зацьмення (спецыяльны тэрмін).
- Сонечная к.
Фразеалагізм:
- Карона з галавы не зваліцца (не спадзе) (размоўнае) — гонар не будзе закрануты, аўтарытэт не пацерпіць.
|| прыметнік: каронны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)