Verbum

калоцца​¹, ✂; незак.

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.).

   • Шыпшына колецца.

2. Наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй.

   • К. пікамі.

3. Мець звычку бадацца (разм.).

   • Каровы колюцца.

◊

• І хочацца і колецца (разм. жарт.) — пра адначасовае адчуванне жадання і нерашучасці зрабіць што-н.

калоцца​², ✂; незак.

1. Паддавацца колцы.

   • Сухое палена добра колецца.

2. Трэскацца, даваць трэшчыны.

   • Дошкі ад сонца колюцца.

калоць​¹, ✂; незак.

1. Датыкаючыся чым-н. вострым, выклікаць боль.

   • К. іголкай.
   • Цэлы дзень калола пад сэрцам (безас.; перан.).

2. Рабіць укол, уколы (разм.).

   • Хвораму калолі антыбіётыкі.

3. каго (што). Забіваць чым-н.вострым.

   • К. свіней.

4. Біць рагамі, бадаць (разм.).

   • Бедная тая дамова, дзе вала коле карова (прыказка).

5. перан., каго (што) і без дапаўнення. Рабіць каму-н. колкія заўвагі, папракаць.

   • К. дакорамі.

◊

• Калоць (у) вочы (разм.) — папікаць, дакараць, сараміць.

• Праўда вочы коле — прыказка пра нежаданне слухаць непрыемную праўду.

|| зак. закалоць, ✂.

|| аднакр. кальнуць, ✂.

калоць​², ✂; незак.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

• К. лёд.
• К. дровы.

|| зак. раскалоць, ✂ і пакалоць, ✂.

|| наз. колка, ✂ і калонне, ✂.

калоша, ✂, ж.

Частка штаноў, якая надзяваецца на адну нагу; калашына.

калумбарый, ✂, м. (спец.).

Месца, дзе пасля крэмацыі захоўваюцца урны з прахам.

калун, ✂, м.

Цяжкая сякера для колкі дроў.

|| прым. калунны, ✂.

калупацца, ✂; незак. (разм.).

1. Капацца, корпацца ў чым-н., дастаючы што-к.

   • К. ў грудзе ламачча.

2. перан. Рабіць што-н. марудна і няўмела.

   • К. на агародзе.

калупаць, ✂; незак. (разм.).

Падчэпліваючы чым-н., аддзяляць, аддзіраць што-н.

• К. хлеб.

|| аднакр. калупнуць, ✂.

калчадан, ✂, м.

Руда, якая складаецца пераважна з сярністых мінералаў.

• Серны к.
• Медны к.

|| прым. калчаданны, ✂.