калоцца​1, ✂; незак.

  1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.).

    • Шыпшына колецца.

  2. Наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй.

    • К. пікамі.

  3. Мець звычку бадацца (разм.).

    • Каровы колюцца.

◊

  • І хочацца і колецца (разм. жарт.) — пра адначасовае адчуванне жадання і нерашучасці зрабіць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)