Verbum

калоцца​¹ дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.).

   • Шыпшына колецца.

2. Наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй.

   • К. пікамі.

3. Мець звычку бадацца (размоўнае).

   • Каровы колюцца.
   • І хочацца і колецца (размоўнае жартаўлівае) — пра адначасовае адчуванне жадання і нерашучасці зрабіць што-н.