Verbum

калоць​¹, ✂; незак.

1. Датыкаючыся чым-н. вострым, выклікаць боль.

   • К. іголкай.
   • Цэлы дзень калола пад сэрцам (безас.; перан.).

2. Рабіць укол, уколы (разм.).

   • Хвораму калолі антыбіётыкі.

3. каго (што). Забіваць чым-н.вострым.

   • К. свіней.

4. Біць рагамі, бадаць (разм.).

   • Бедная тая дамова, дзе вала коле карова (прыказка).

5. перан., каго (што) і без дапаўнення. Рабіць каму-н. колкія заўвагі, папракаць.

   • К. дакорамі.

◊

• Калоць (у) вочы (разм.) — папікаць, дакараць, сараміць.

• Праўда вочы коле — прыказка пра нежаданне слухаць непрыемную праўду.

|| зак. закалоць, ✂.

|| аднакр. кальнуць, ✂.