Verbum

кар’ерыст, ✂, м.

Чалавек, які думае пра асабісты поспех, жадае стварыць сабе кар’еру, не зважаючы на інтарэсы іншых.

|| ж. кар’ерыстка, ✂.

|| прым. кар’ерысцкі, ✂.

каржак, ✂, м. (разм.).

Сукаваты ствол дрэва; корч.

каржакаваты, ✂.

1. Пра дрэва: нізкі, з тоўстым сукаватым ствалом.

   • К. дуб.

2. Невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу (пра чалавека).

|| наз. каржакаватасць, ✂.

карзіна, ✂, ж.

1. Тое, што і кашолка.

2. Гандола аэрастата.

3. У баскетболе: сетка на абручы, у якую закідваюць мяч.

|| прым. карзінны, ✂.

каркавіна, ✂, ж.

Частка тушы, якая прылягае да карка.

|| прым. каркавінны, ✂.

каркас, ✂, м.

Унутраная апорная частка збудавання, канструкцыі, на якой трымаюцца астатнія часткі.

• К. карабля.

|| прым. каркасны, ✂.

каркаць, ✂; незак.

1. Пра варону: ствараць гукі, падобныя на «кар-кар».

2. перан. Прадказваць няўдачу, няшчасце, бяду (разм.).

   • Хопіць табе к.

|| аднакр. каркнуць, ✂.

|| зак. накаркаць, ✂.

• Накаркаў бяду на сваю галаву.

|| наз. карканне, ✂.

карлік, ✂, м.

1. Чалавек ненармальна малога росту.

   • Злы к. (у казках).

2. Вельмі малога росту або памеру (пра жывёл, расліны і пад.).

   • Арол-к.
   • Сасна-к.

|| прым. карлікавы, ✂.

• Карлікавыя дрэвы.
• Карлікавае прадпрыемства.

карлікавасць, ✂, ж.

1. гл. карлікавы.

2. Хвароба, якая выклікаецца паражэннем залоз унутранай сакрэцыі і выражаецца ў ненармальна малым росце (спец.).

карлікавы, ✂.

Вельмі малога росту або памеру.

• Карлікавыя плямёны (маларослыя плямёны Сярэдняй Афрыкі).
• Карлікавая антылопа.
• К. лес.
• Карлікавае дрэва.
• Карлікавае прадпрыемства (малой магутнасці).

|| наз. карлікавасць, ✂.