Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
бвгдзклмнпрстўфхцш
агдзкоуы

эрудзі́раваны, -ая, -ае.

Дасведчаны, які валодае эрудыцыяй.

Э. чалавек.

|| наз. эрудзі́раванасць, -і, ж.

эруды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто мае вялікую эрудыцыю.

|| ж. эруды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

эруды́цыя, -і, ж.

Начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды ў якой-н. ці многіх галінах навукі.

Чалавек з вялікай эрудыцыяй.