Verbum

чык, выкл. (разм.).

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння кароткага адрывістага трэску, ляску і пад.

У хаце чыкалі ходзікі: чык-чык...

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. чыкаць—чыкнуць.

Нажом чык — і пальца няма.

чы́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім-чым (разм.).

Валаводзіцца, вазіцца.

Чаго з ім ч.!

чы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра гукі, якія ўтвараюцца работай некаторых механізмаў.

Гадзіннік чыкае.

2. што і без дап. Хутка рэзаць, сячы і пад. (разм.).

|| аднакр. чы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. чы́канне, -я, н.

чыкільга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Ісці, кульгаючы, прыпадаючы на адну нагу.

|| наз. чыкільга́нне, -я, н.

чыкіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

Тое, што і чыкільгаць.

|| наз. чыкіля́нне, -я, н.